Sabine Woudenberg is a conceptual artist whose work delves into feminist and psychological themes. Using a variety of media such as photography, painting, sculpture, and performance, Sabine explores the relationship between the human body and the intangible—emotions and experiences that cannot be articulated through language alone. Her artistic process begins with self-reflection and often features her own body as a central element in her work. Recently graduated from the WdKA, her projects "Grimoire" and "Het Ritueel" have garnered attention for their powerful metaphors and evocative use of symbolism. In this interview you can read more about her time at the academy, her evolving style, and her hopes for the future.
How did you end up at WdKA?
"I’ve always had a thing for photography. I was 12 when I bought my first camera with birthday money. It was a small digital device, but before that, I used my mom's old camera. I started by taking simple photos of friends, pets, and my surroundings. That hobby grew into a real ambition and passion, though not everyone around me was thrilled about it. There were doubts about the future of such a passion. After high school, I didn’t want to continue with further academic studies but instead took a gap year to focus on photography before going to an art school.”
When I decided I wanted to go to art school, I visited the open days of various academies. I considered KBK, WdKA, and St. Joost. I applied to both St. Joost and WdKA, and I was accepted at both. It was a tough choice, but I ultimately went for WdKA because Rotterdam seemed exciting to me. Growing up near the Veluwe, I didn’t know the city well. I remember during my WdKA intake I received a lot of feedback, which made me feel it would be a real challenge."
How did you experience your time at WdKA?
“The first year felt really exciting but also a bit daunting. I was very enthusiastic and explored a lot. In the second year, COVID hit, which changed everything. Looking back, it’s unfortunate, but when things opened up again, I was thrilled. I had missed working in the different stations so much. Each station is so unique and really shaped my WdKA experience, allowing me to discover new materials beyond photography. I also connected with so many wonderful teachers.”
How did your style and vision develop during and after your studies?
“When I first came to WdKA, I was very focused on photography. The academy pushed me to work with different materials and step outside my comfort zone. That really helped shape who I am as an artist today. When I look back, I realize I always had this experimental side, but my style evolved here, particularly through the work I did in the stations. For instance, I made metal collages—something I would’ve never imagined doing. I found metal to be intimidating—sharp, difficult, with welding and heat involved—but I just decided to dive into it with a quiet idea. That piece is still something I’m proud of.
I also did an incredible exchange in Korea at a fine art academy. That was a pivotal moment because I had realized I wanted to do more than just photography. I didn’t see myself as a photographer but as an artist. The fine art environment in my third year was exactly what I needed. I worked with glassblowing, something we don’t have at WdKA, and while it was challenging, I’m so glad I did it.”
What was your graduation project about?
"My project, Grimoire, was a research into witch hunts and contemporary feminism. I embraced the archetype of the witch to explore themes of empowerment, resilience, and the integration of body and mind. Using my body as a medium, I created self-portraits to confront and challenge various forms of oppression."
Did you experience uncertainty after graduation? How did you deal with that?
“I was selected for Best of Graduates at the Ron Mandos Gallery, which was an amazing experience. I gained many new contacts with museums, galleries, and others, which has really helped. I’m also involved in an exhibition in Almere at Theater Corrosia this November, where a selection of graduation works will be shown. Additionally, I’m in touch with a gallery in Amsterdam and a fellow artist who’s planning to start a community and gallery in Utrecht. So, a lot is happening right now. My graduation project was really a kickstart.”
What are your dreams for the future?
“I really want to continue creating art because it makes me so happy and it’s the way I express myself. Being able to live off my autonomous work would be fantastic.”
What advice would you give current WdKA students aspiring for a similar career?
“Don’t be afraid to be vulnerable, but also don’t let others make you feel small. It’s a delicate balance, especially when dealing with galleries or industry opinions about your work. Stay true to yourself, but be open. And take advantage of the time at WdKA to play and experiment. There’s no failure here—although it might sometimes feel that way. Use that freedom to take risks.”
Sabine's upcoming exposition opens November 8 in Corrosia, Almere. More info on https://www.sabinewoudenberg.com/overview.
Alumni Work: Sabine Woudenberg
Sabine Woudenberg is een conceptueel kunstenaar die werkt rond feministische en psychologische thema’s. Ze gebruikt verschillende media zoals fotografie, schilderkunst, sculptuur en performance om de relatie tussen het menselijk lichaam en het onzichtbare te verkennen—de emoties en ervaringen die niet in woorden kunnen worden uitgedrukt. Haar artistieke proces begint met zelfreflectie en haar eigen lichaam staat vaak centraal in haar werk. Recent afgestudeerd van de Willem de Kooning Academie, hebben haar projecten "Grimoire" en "Het Ritueel" veel aandacht getrokken door hun krachtige metaforen en symboliek. We spraken met Sabine over haar tijd aan de academie, de ontwikkeling van haar stijl en haar dromen voor de toekomst.
Hoe ben je bij de kunstacademie terechtgekomen?
"Ik heb al heel lang een liefde voor fotografie. Op mijn twaalfde kocht ik mijn eerste camera met verjaardagsgeld, een klein digitaal apparaat. Daarvoor gebruikte ik de oude camera van mijn moeder. Wat begon als simpele foto's van vriendinnen, huisdieren en de omgeving, groeide uiteindelijk uit tot een echte passie. Veel mensen in mijn omgeving hadden hun twijfels over mijn toekomst in de kunst, maar ik besloot na de havo geen vwo te doen en een tussenjaar te nemen om me volledig op fotografie te richten voordat ik naar de kunstacademie ging.
Toen ik had besloten dat ik naar de kunstacademie wilde, heb ik alle open dagen van verschillende academies bezocht. Ik twijfelde tussen de KABK, de WdKA en St. Joost. Uiteindelijk heb ik toelating gedaan bij St. Joost en de WdKA, en ik werd bij beide academies aangenomen. De keuze was moeilijk, maar ik koos voor Rotterdam omdat de stad me heel interessant leek, vooral omdat ik ben opgegroeid in de buurt van de Veluwe en Rotterdam nog niet kende. Tijdens mijn intake kreeg ik behoorlijk wat feedback, wat me het gevoel gaf dat het een uitdagende plek zou worden."
Hoe heb je je tijd op de academie ervaren?
"In het eerste jaar vond ik alles nog erg spannend, maar ik was ook ontzettend enthousiast. Ik ontdekte en experimenteerde veel. In het tweede jaar kwam corona, wat veel veranderde. Achteraf gezien was dat heel jammer. Toen alles weer voorbij was, was ik ontzettend blij om terug te zijn. Ik had het werken in de stations enorm gemist. Die stations zijn echt uniek en hebben mijn academietijd gevormd. Daardoor kon ik, naast fotografie, ook met andere materialen werken. Ik heb veel geweldige docenten leren kennen en veel mensen ontmoet met wie ik fijne samenwerkingen ben aangegaan."
Hoe ontwikkelden je stijl en visie zich tijdens en na je studie?
"Toen ik begon, was ik volledig gefocust op fotografie. De academie heeft me uitgedaagd om met andere materialen te werken en buiten mijn comfortzone te stappen. Dat heeft me enorm geholpen om te komen waar ik nu ben. Als ik terugkijk, zie ik dat ik die experimentele kant altijd al in me had, maar mijn huidige stijl heb ik ontwikkeld door te experimenteren in de stations. Zo heb ik metalen collages gemaakt, iets wat ik nooit had verwacht. Ik vond metaal een eng materiaal—scherp, ingewikkeld, het laswerk, de hitte, het was allemaal intimiderend. Maar ik besloot er gewoon voor te gaan en ben op een rustig moment aan de slag gegaan. Ik ben nog steeds trots op dat werk.
Daarnaast heb ik een hele bijzondere exchange gedaan in Korea, aan een fine art academie. Dat was precies wat ik nodig had, omdat ik toen al wist dat ik meer wilde dan alleen fotografie. Ik zag mezelf niet langer als fotograaf, maar als kunstenaar. De fine art omgeving in mijn derde jaar gaf me die ruimte. Ik heb daar zelfs glas geblazen, iets wat we hier niet hebben, en hoewel het heel uitdagend was, ben ik zo blij dat ik het heb gedaan."
Waar ging je afstudeerproject over?
"Mijn project, Grimoire, is een onderzoek naar heksenjachten en hedendaags feminisme. Ik omarmde het archetype van de heks om thema’s zoals empowerment, veerkracht en de integratie van lichaam en geest te verkennen. In deze serie zelfportretten gebruik ik mijn lichaam als medium om verschillende vormen van onderdrukking te confronteren en uit te dagen."
Heb je onzekerheid ervaren na je afstuderen? Hoe ben je daarmee omgegaan?
"Ik werd geselecteerd voor de Best of Graduates bij Ron Mandos Gallery, wat een geweldige ervaring was. Ik heb daar veel nieuwe contacten opgedaan met musea, galeries en andere kunstenaars, wat me echt heeft geholpen. Er staan veel leuke dingen op de planning, zoals een expositie in Almere bij Theater Corrosia in november, waar een selectie van mijn afstudeerwerken zal worden getoond. Ook ben ik in contact met een galerie in Amsterdam en een andere kunstenaar die een gemeenschap en galerie wil oprichten in Utrecht in maart. Mijn afstudeerproject voelde echt als een kickstart."
Wat zijn je dromen voor de toekomst?
"Ik wil heel graag werk blijven maken, omdat ik er zoveel voldoening uit haal. Het is de manier waarop ik me uitdruk en mezelf begrijp. Het zou fantastisch zijn om hiervan te kunnen leven."
Wat was het meest waardevolle dat je hebt geleerd tijdens je studie?
"Vooral om dicht bij mezelf te blijven en niet bang te zijn om mijn werk aan anderen te laten zien. Dat vond ik in het begin heel spannend, want je stopt er veel van jezelf in. Maar er kunnen zoveel mooie dingen uit voortkomen als je jezelf kwetsbaar durft op te stellen. Het hoeft niet altijd meteen perfect te zijn. Je leert van elk project, ook als het niet gaat zoals je had verwacht. Die prestatiedruk kan je soms tegenwerken, dus durf te experimenteren en nieuwe stappen te zetten."
Welke tip zou je willen geven aan huidige kunststudenten die een vergelijkbare carrière ambiëren?
"Durf jezelf kwetsbaar op te stellen, maar laat je ook niet klein maken. Zeker bij galeries is het spannend, en je merkt soms dat mensen binnen de kunstwereld hun mening over jou of je werk hebben. Het is belangrijk om open te staan voor feedback, maar tegelijkertijd ook je eigen gevoel te blijven volgen.
Maak gebruik van de ruimte die je tijdens je studie hebt om te experimenteren. Hier is geen ‘falen’, ook al voelt het soms zo. Grijp de vrijheid aan om risico's te nemen, want hier heb je nog de kans om echt te experimenteren en jezelf te ontwikkelen zonder dat er grote gevolgen zijn."
